Het is intussen wel bekend dat we altijd op zoek zijn naar vrijwilligers die zich voor de vereniging als trainer, coach, commissielid of in een andere ‘functie’ willen inzetten. Bij synchroonzwemmen werd aan deze roep om hulp gehoor gegeven door de moeder van een van de zwemmers. Hieronder een verslag van haar ervaringen en hoe dit voor haar heeft uitgepakt.
‘Ik ben zelf nooit met het verenigingsleven opgegroeid, heb zelfs nooit een teamsport beoefend. Ik vroeg me altijd af waarom mensen zich aanmelden als trainer, dat kost toch alleen maar vrije tijd. Maar ik merk, na twee jaar training geven bij de synchroonzwemmers, dat ik er inmiddels heel anders tegenaan kijk.
Ik begon met het idee ‘iemand moet het toch doen’ mee te helpen als trainer en wilde me verdiepen in wat mijn dochter allemaal moest leren. Wat ik heb gemerkt is dat ik (naast dat je begrijpt welke sport je kind doet) ook echt een band met ‘mijn clubje kinderen’ heb gekregen. Als ik zie dat ze iets hebben geleerd omdat ik tijd en energie heb gestoken in de kinderen, dan is dat zo ontzettend leuk en geeft me dat een heel goed gevoel. Ook leer je de kinderen echt kennen en is het steeds weer een uitdaging om het beste in ze naar boven te halen. Daarbij heb ik vooral ook veel over mezelf geleerd: hoe ga ik om met kinderen die afgeleid zijn, verdrietig zijn, even geen zin hebben, hoe blijf ik geduldig in situaties. Het brengt ook het beste in mij naar boven!
Kortom: Naast dat ik de sport van mijn kind snap, heeft de verbinding met zowel de vereniging als de kinderen me zoveel meer gebracht, iets wat ik iedereen gun! Ik zou zeggen, probeer het gewoon eens voor een paar maanden om te kijken of het iets voor je is. Het is helemaal niet zo moeilijk als het lijkt. Ik neem je graag mee!’
Groet Miranda ( ‘moeder van Luka’ )
Trainster basis/zeilboot synchroonzwemmen